دانلود تحقیق رشته معماری
شناسایی بافت و اقلیم شهر شیراز
مقدمه:
در قدیمی ترین کتابی که درباره فارس به جا مانده یعنی فارسنامه ابن بلخی فارس به پنج ایالت تقسیم شده است. در این تقسیم بندی شیراز جزء کوره اردشیر استمعرب "خوره" به معنی شهرستان و ناحیه است (دانش پژوه، 1377).
دلائل متعدد دیگری که از قدمت شیراز سخن می گویند، عبارتند از:
ـ دشت شیراز که مابین تخت جمشید و مرودشت، با خوزستان قرارداشته با توجه به موقعیت طبیعی آن مسکونی بوده است و حفریات باستان شناسی شاهد مدعاست.
ـ وجود آثار قدیمی مانند قصر ابو نصر در کوه های شرقی شیراز و نقوش برجسته برم دلک و قلعه چاه بندر و کشف سکه-های کهن.
ـ لوحه های گلی تخت جمشید که نام شیراز در آن‌ها خوانده شده.
ـ ذکر نام شیراز در شاهنامه فردوسی که حکایت از وجود شیراز در زمان ساسانیان می کند.
آثار مکشوفه عیلامی (شامل یک سه پایه برنزی) مربوط به هزاره دوم پیش از میلاد در جنوب شرقی شیراز و تعدادی لوح‌های عیلامی مکشوفه در پارسه (تخت جمشید) به کارگاه‌های مهمی در تی/شی-را-ایز-ایز-ایش (تیرازیسیا شیرازیس) اشاره می‌کند که بی‌شک همان شیراز امروزی است. برطبق تاریخ ایران، چاپ دانشگاه کمبریج، «سکونت دایمی در محل شهر شیراز شاید به دوران ساسانی و حتی قبل آن برسد. اما اولین اشارات معتبر در مورد این شهر به اوایل دوران اسلامی بر می‌گردد.» به نوشته دانشنامه اسلامی نیز شیراز شهری است بنا شده در دوران اسلامی در محلی که از زمان ساسانیان احتمالا قبل آن سکونت گاه دایمی انسان بوده‌است.